مدت زمان لازم برای خواندن این مطلب: 6 دقیقه
پرورش اندام طبیعی، راه زیادی را تا به اینجا طی کرده است.
۲۰ سال پیش تصور می‌شد پرورش اندام واقعی، زمانی محقق می‌شود که فردی جاافتاده اما قدری کوچک باشد؛ یا بزرگ اما چندان لاغر نباشد.
رقابت‌های طبیعی هم به همین صورت، دست پایین و بسیار ابتدایی برگزار می‌شدند و تنها صفحه‌ای در پشت مجله‌های ورزشی پس از تبلیغات لباس به آن‌ها تعلق می‌گرفت.
برخی از مسابقه‌دهندگان سالم که دارو نیز مصرف نمی‌کردند، در این نمایش‌های طبیعی سطح پایین شرکت می‌کردند و قدم‌به‌قدم با شرکت‌کنندگانی که به دیگران کمک می‌کردند، پیش می‌آمدند؛ حتی در آزمایش‌های مدل راه رفتن.
عملکرد برخی بسیار خوب بود؛ برای مرتبه‌ای دیگر ثابت می‌کردند که ترکیب تلاش و ژنتیک خوب به همراه ثبات می‌تواند تأثیر شگرفی داشته باشد.
بااین‌حال، هیچ شرکت‌کننده‌ای در رقابت‌های حرفه‌ای آرنولد کلاسیک یا مستر المپیا تنها به آرزو کردن و ویتامین خوردن اکتفا نمی‌کند؛ داروهای مربوطه نیز در این میان مؤثر هستند.
در چند سال اخیر، کیفیت و شهرت رقابت‌های طبیعی به طرز قابل‌توجهی بهبود پیداکرده است. اندام‌های بسیاری از ورزشکاران، حیرت‌انگیز است. برخی حتی در تمام رقابت‌هایی که در آن‌ها تست گرفته نمی‌شود، جایگاهی را برای خود حفظ می‌کنند.
علت افزایش کمیت و کیفیت رقابت کنندههای Natural چیست؟
شاید علت این باشد که ورزشکاران جوان‌تر پرورش اندام در دوره‌ای پا به سن گذاشتند که بهترین تمرین‌ها برای پرورش اندام طبیعی به‌راحتی قابل‌دستیابی بودند.
شاید تصمیم رقابت‌جویان باتجربه‌تر مبنی بر خرید یک لیست آنابولیک‌ها برای دریافت میزان بالایی پروتئین و برنزه کنندههای مجانی، از ارزش کافی برخوردار نبوده و باعث این موضوع شده است.
متأسفانه در مجادله‌ی «طبیعی در برابر غیرطبیعی»، پیشرفتی حاصل نشده است. این مجادله برای ۲۰ سال بدون نتیجه ادامه پیداکرده و هنوز نیز جوابی برای آن پیدا نشده است. در ادامه به دلایل این موضوع اشاره می‌کنیم.
چه چیز طبیعی تعریف می‌شود؟
هرگاه وسوسه می‌شوم که در یک مباحثه در مورد تعریف طبیعی بودن درگیر شوم، یک چکش لاستیکی برمی‌دارم و کنار میز کارم قرار می‌دهم و به سیب گلویم ضربه وارد می‌کنم. همیشه از این کار لذت می‌برم!
به موضوع برگردیم؛ اگر قصد شرکت در یک رقابت Natural را دارید و میزان زیادی آنابولیک ارزان‌قیمت مصرف کرده‌اید، کاملاً واضح است که تقلب می‌کنید.
اگر این داروها به تجویز پزشکتان باشد چطور؟
جای شک نیست وقتی‌که دکتر مشکوکی به بیمار جوانش، دارویی می‌دهد که او را کمی برانگیخته کند، درمان موردبحث از سطح تستوسترون درمانی فراتر است. بنابراین این کار، تقلب محسوب می‌شود اما اگر یک دکتر آگاه به ورزشکار پرورش اندام بزرگسال‌تر، دارویی بدهد که از سطح پایین نرمال به بالاتر از نرمال برسد چطور؟
این ورزشکار مطمئناً بهبودی را در فیزیکش تجربه می‌کند (به همراه بهبود روان‌شناختی) و درکل سالم‌تر خواهد شد.
حال آیا این کار تقلب محسوب می‌شود؟ اکثریت مخالف هستند.
باید بگوییم که این کار نیز غیرطبیعی است.
چراکه در حقیقت، کاهش هورمون مرتبط با سن، طبیعی است اما درمان تستوسترون، طبیعی نیست. اگر طبیعی بودن، معیار فراگیری باشد، پس ورزشکار بزرگسال‌تر خارج از محدوده‌ی طبیعی قرار می‌گیرد.
اما این روند به این معناست که انکار مدیریت هورمونی، سلامتی و قانونی یک شخص و کیفیت بالاتر زندگی تنها در خدمت ارضای یک تعریف دلخواه از طبیعی بودن است.
البته طبیعی است اما آیا در قبال جریان موردبحث مسئول است؟
مردم همیشه تقلب می‌کنند.
هیچ ورزشی وجود ندارد که در آن، رقابت با شانس معروف شدن، پولدار شدن یا جلب رضایت همراه نباشد؛ همچنین ورزشی هم وجود ندارد که بتوان با زیر پا گذاشتن قانون در آن به موفقیتی رسید.
برخی چیزها هیچ‌وقت تغییر نمی‌کنند.
تست دارو در پرورش اندام طبیعی، راه درازی را طی کرده است و هرچه به زمان حال نزدیک‌تر شده، دقیق‌تر و پیچیده‌تر شده است؛ درنتیجه افرادی که تقلب می‌کنند، در دام می‌افتند و این نشان می‌دهد که این دسته تست‌ها نتیجه‌بخش بوده‌اند.
این حقیقت که برخی از ورزشکاران گاهی اوقات درنتیجه‌ی انجام تست دستگیر می‌شوند، نشان می‌دهد که آن‌ها همچنان در تلاش برای شکست دادن این تست‌ها هستند و ممکن است برخی نیز در این راه موفق شوند.
آب ریخته را نمی‌توان به جوی بازگرداند.
یکی از دوستانم چند سال پیش در مسابقات Natural شرکت کرده و برنده‌شده بود. او فوق‌العاده به نظر می‌رسید و حجم عضله‌ی خارق‌العاده‌ای داشت. تأثیر ۳۰ سال تمرین قدرتی عالی است و در این رقابت نیز او کاملاً پاک ظاهرشده بود. من به ادعای او باور دارم.
به‌هرحال، ۱۵ سال قبل او تنها چند امتیاز با برنده شدن کارت حرفه‌ای در مسابقه‌ی دیگری فاصله داشت که در آن تست گرفته نمی‌شد. اما در آن زمان خطا مرتکب شده بود.
بااینکه به‌تازگی داروی آنابولیک مصرف نکرده بود اما به‌طور حتم پیش از آن مصرف داشت. و هنوز هم بخش زیادی از ماهیچه‌ی ساخته‌شده در آن زمان را دارد. آیا بدون کمک آن دارو، موفق به ساختن چنین حجمی شده است؟
این موضوع همیشه در ذهن ورزشکاران پرورش اندام وجود دارد.
همان‌طور که اریک هِلمز، قهرمان رقابت‌های طبیعی و مربی درخشان می‌گوید: «یک برآیند منفی در مورد مجادله‌ی بی‌ضرر و عادی در مورد طبیعی بودن یا نبودن ورزشکاران رخ می‌دهد، این است که کار را برای افراد تازه‌واردی که سعی می‌کنند تشخیص دهند آیا می‌توانند بدون دارو به موفقیتی برسند، سخت می‌کند».
به‌بیان‌دیگر، تازه‌واردان در فکر استفاده کردن از دارو برای موفقیت به شک می‌افتند.
همچنین با این منع کردن، موقعیت وسوسه‌آمیزی شکل می‌گیرد.
اسکیپ لاکور، قهرمان Natural یک‌بار درجایی از تجربه‌ی خود دراین‌باره گفته بود. به گفته‌ی او، ورزشکارانی که بیشتر اوقات از دارو صحبت می‌کنند، رقابت‌جویانی هستند که درواقع به آن‌ها نزدیک نمی‌شوند.
آن‌ها تمام ترکیبات و چرخه‌ها را می‌شناسند و چنین مواردی را در اینترنت به اشتراک می‌گذارند که: «من صد درصد پاک هستم اما اگر زمانی بخواهم تنها یک چرخه استروئید انجام دهم، از مورد x برای ۸ هفته به همراه Y و Z استفاده می‌کنم. بعدازآن، برای ۱۰ هفته فلان دارو را مصرف می‌کنم و بعد….».
شنیدن نظرات آن‌ها دراین‌باره مثل این است که به صحبت‌های یک دسته افراد مبتلابه دیابت در مورد تمام شیرینی‌هایی که دوست دارند بخورند، گوش دهید.
پس اگر هیچ زمانی این مجادله‌ی بی‌حاصل «چه کسی مصرف‌کننده و چه کسی پاک است» مطرح نشد و دارو گزینه‌ی کاربردی‌ای قلمداد نشد؛ شاید آن دسته از ورزشکاران واقعاً پاک بتوانند موفقیت‌های بیشتری کسب کنند یا حداقل در مورد داروهای مصرفی‌شان احساس بهتری داشته باشند! این‌طور نیست؟
آیا رقابت‌هایی که در آن‌ها تست انجام نمی‌گیرد، منصفانه‌تر هستند؟
چند سال پیش برای بازدید از رقابت زیبایی‌اندام المپیا در وگاس بودم و در کافه‌ای با شان ری نشسته بودم که یکی از بدن‌سازان موفق دهه‌ی ۹۰ بود.
شان مدت زیادی بود که بازنشسته شده بود اما یکی از فعالان پرورش اندام محسوب می‌شد؛ پس از او مستقیماً پرسیدم که آیا رازی دررسیدن به مرحله‌ی قهرمانی در المپیا وجود دارد؟ آیا ممکن است کسی مخفیانه از دارو یا پیتید یا میزان بالایی آنابولیک استفاده کند ولی دیگری پاک باشد؟
پاسخ این بود: خیر. رازی وجود ندارد، آن‌ها همگی یک کار را انجام می‌دهند، تنها برخی بهتر انجام می‌دهند.
اگر تمام جریان مصرف دارو تبدیل به مرحله‌ای از روال اصلی کار شود، چه چیزی تفاوت ایجاد می‌کند؟
- تلاش
- ژنتیک
- نظم
- تعهد
- عزم
درواقع پرورش اندام طبیعی باید به چنین طریقی پیش رود.
اگر پرورش اندام، صد درصد غیرطبیعی باشد؛ آیا در آن زمان صد در صد منصفانه خواهد بود؟
به رشد کردن ادامه دهید
من عاشق پرورش اندام طبیعی هستم. تمام نگرش «ماراتونِ بدون سرعت» در این ورزش، الهام‌بخش است. و خوشبختانه «بدنسازی واقعی» دیگر ابتدایی و دست پایین نیست؛ ورزشکاران این رشته بسیار تلاش می‌کنند تا رقابت بیافرینند و پرورش اندام بدون مصرف دارو را فرابگیرند. این بسیار عالی است.
همچنین فکر می‌کنم که اگر شخصی وارد یک رقابت Natural شود که نسبتاً در آن از دارو استفاده شود، احتمال دارد که پایین‌ترین میزان مصرف را داشته باشد و بدون شک باید مورد انجام آزمایش قرار گیرد.
حال می‌رسیم به مجادله‌ی طبیعی در برابر غیرطبیعی؛ تمامش یک بازی است!
اریک هلمز در یک نقل‌قول زیبای دیگر می‌گوید: «این مجادله تمام‌شدنی نیست. تلفات فاجعه‌آمیز، بیشتر به بدن‌سازانی مربوط نمی‌شود که سابقه‌ی بدی دارند؛ بلکه به پرورش اندام طبیعی رقابتی به‌طورکلی و مبتدیانی مربوط می‌شود که متقاعد شده‌اند انتخاب برای مصرف نکردن دارو دیگر وجود ندارد».
پس اگر زمانی در واقعاً طبیعی بودن شخصی شک داشته باشم، باید از خود دو سؤال بپرسم:
آیا او ادعای عدم مصرف دارو را دارد؟
آیا تابه‌حال به این دلیل دستگیرشده است؟
اگر پاسخ‌ها به ترتیب بله و خیر باشند، قانع‌کننده است.
نه به این خاطر که کل سیستم احمقانه است؛ بلکه به این خاطر که صرف هر زمان بیشتری برای فکر کردن به این موضوع فاقد ارزش است.
تالیف:
تن‌ورز (اقتباس از مقاله‌ای از سایت bryankrahn.com)
در صورت استفاده از این مقاله، نام و آدرس تن‌ورز را به عنوان منبع ذکر کنید.
